Skip to main content

රුපියල් දෙකෙන් පොළොන්නරු ගිය හැටි.



ඇමරිකාවේ වසන මගේ පාසල් මිතුරෙක් ඊයේ මා  හමුවීමට  ආ විට  මට මතක් වුයේ ඔහු මාවත් කැඳවා ගෙන රුපියල් දෙකකින්  කිලෝ මීටර් 250ක් එපිටෙන් වූ පොළොන්නරු ගිය හැටිය. අමතක නොවන අත්දැකීමක් වන මෙය ලියන්නට  කල්පනා  කළේ මේ අත්දැකීමේ මිහිර  ඔබද  විඳගත  යුතුයැයි මා  සිතු නිසාය.

මේ රසවත් මෙන්ම තරමක අනතුරු දායක සිද්ධිය  සිදුවුයේ  1963 හෝ 1964 දීය. ඒ පාසල් නිවාඩු  කාලයකි. මගේ  ඥාතියෙකු පොළොන්නරුවේ  සිටි අතර නිවාඩු  කාලයක එහි පැමිණෙන ලෙස  මගෙන් ඔහු  ඉල්ලා  තිබුනි. ම පොළොන්නරු කැඳවා ගෙන  යන ලෙස  දෙමාපියනට මා   ඇවිටිලි  කළ නමුත් ඔවුන්ට ඒ  සඳහා විවේකයක් තිබුනේ  නැත. මගේ නිවසට  කිට්ටුව ජීවත්වූ මගේ  පන්තියට වඩා ඉහළ  පන්තියක ඉගනගත්  මිතුරෙක් මගේ  නිවසට  පැමිණි විට මගේ  ඇවිටිල්ල  ඇසී  ඔහු මා  පොළොන්නරු  කැඳවා ගෙන  යාමට  කැමැත්ත  ප්‍රකාශ කර  සිටියේය.  මගේ  ගමන් වියදම සඳහා දීමට  අම්මා  ළඟ තිබුනේ රු. 10ක් පමණි. එකල එම මුදල   මට පොළොන්නරු යාමට  ප්‍රමාණවත්ය.බස් රථයේද  දුම්රියේද මට භාග ටිකට්ටුවකින් යා හැක. මගේ මිතුරා මට වඩා වැඩිමහල් වීමත් උස මහත වීමත් නිසා ඔහුට පුරා ටිකට්ටුවක් ගැනීමට සිදුවේ.ගමන  යාම සඳහා මුදල් තිබේදැයි මගේ මව ඔහුගෙන් විමසු  විට  ඔහු තම කොට කලිසම් සාක්කුවෙන් රුපියල් දෙකක්   එලියට ඇද පෙන්නුවේය. එය  ප්‍රමාණවත් නොවන බව මගේ  මව  කීවිට ඔහු එම  රු. දෙකම අනිත් සාක්කුවෙන් එලියට ඇද  පෙන්නමින් රු. 4ක් ඔහු ළඟ තිබෙන බව පෙන්වීමට උත්සාහ කළේය.ඒ  කලින් රු. 2 ම  බව  අම්මා  කිව් විට ඔහු අනිත් සාක්කුවෙන් එම රු 2 කම එලියට ඇද පෙන්වීය. ඔහුගේ  විජ්ජාවට අම්මා  තබා මම වත් රැවටුනේ  නැත. කෙසේ වෙතත් මුදල් සොයාගෙන පසුවදා මා පොළොන්නරු එක්කරගෙන  යාමට   පොරොන්දු විය.

දුම්රිය පොලේදී සිදුවූ ඇබැද්දිය

පසුවදා දහවල් දෙකට තුනට පමණ  මගේ මිතුරාත් මමත් පොළොන්නරු බල පිටත් වූයෙමු. මගේ අතේ තිබු රු.දහයද ඔහු ඉල්ලා ගත්තේය.  නිවසේ සිට  මතුගමටත් මතුගම සිට  කළුතරටත් ,කළුතර සිට කොළඹටත් බස් රථවලින් පැමිණි අපි  කොටුව දුම්රිය පොලට පැමිණෙන විට රාත්‍රී 7 ට පමණ විය. එහිදී කොක්කා නමින්  ගම් වැසියන් නමක් තබා තිබු  පුද්ගලයෙකුද  හමුවිය. ඔහු කන්තලේ බීඩි කර්මාන්තයක් කරමින්  සීටි  අයෙකි. ඔහු පැමිණ  තිබුනේ එහි යන්නටය.ඔහු පැමිණ තිබුනේද  අපේ  කෝච්චියේ යන්නටය. මඩකලපු  දුම්රියේ එක කොටසක් යන්නේ  ත්රිකුණාමළේටය. ගල්ඔය  හන්දියේදී එම  කොටස වෙනත් දුම්රිය  ඇන්ජිමකට සවිකොට එය  ත්‍රී රී මලය දක්වා ඇදගෙන  යන අතර ඉතිරි භාගය  පොලොන්නරුව පසුකොට මඩකලපු දක්වා යයි. 

දුම්රිය ප්‍රවේශ පත්‍ර  පෝලිමේ  ගිය  කොක්කා නමැති ගම් වැසියා ඔහුගේ ටිකට් පත ලබාගෙන මා  අසලට  වී සිටියේ මගේ  මිතුරා ටිකට් රැගෙන එන තුරුය. ටික වෙලාවකින් අප අසලට පැමිණි මගේ මිතුරා මගේ  ටිකට් පත ලබාගෙන තිබුනද  ඔහුට  ටිකට් පතක් ලබා  ගැනීමට මුදල් මදි වූ බව කීවේය. ඔහු භාග ටිකට් පතක් ඉල්ලුවද ඔහු අවුරුදු 13ක් පමණ වයස වූ බැවින්   එය  ප්‍රතික්ෂේප කොට තිබුණි. අසරණ බවට  පත්වූ මගේ මිතුරා ඉතිරි මුදල ඉල්ලා කොක්කාට පින්සෙන්ඩු විය." කොහේ ගියත් හෙන හුරෙක් ඉන්නවා " කියූ ඔහු  ඉතිරි මුදල දුන්නේය.

දුම්රියේ  යද්දී

ගෙදරින් එන විට  දුන් රාත්‍රී ආහාර පාර්සල් දෙක අපි දෙදෙනා දුම්රියේදී හානි හනිකට  කැ දැමු අතර දුම්රිය රාත්‍රී 8 ට පමණ ගමන ඇරඹීය.ටික වෙලාවකින් මට වාඩිවී සිටි අසුනේම නින්ද ගිය අතර  මගේ මිතුරා   දුම්රියේ දොරටුවක් අසලින් වාඩිවී ගමන් කලේ දුම්රිය ගමන වැඩියෙන් රස විඳීමටය. 

රාත්‍රියේ වරක මට ඇහැරුනේ අධික පිපාසය නිසාය. දුම්රිය කැන්ටිමේ වේටර් වරයෙකු උණුසුම් කෝපි   ට්‍රේ එකක් මත තබාගෙන  දුම්රිය මැදිරි හරහා යන්නේ අලෙවි කිරීමටය. එහෙත් ඒවා මිල දී  ගැනීමට  අපට  සල්ලි නැත. එබැවින් මම යලි නිදා ගතිමි. මා  ගැන අනුකම්පා කල කොක්කා නැමැත්තා මහා රැ   මා  ඇහැරවා කොපි වීදුරුවක් මගේ අතට දුන්නේය.එයින් ලැබුණු රසය සහ සහනය අමුතුවෙන් කිව යුතු නැත.

ගල්ඔය හන්දියේදී අපේ ගම් වැසියා අපෙන් සමුගෙන ත්‍රී මලය බලා   යන දුම්රියේ අනිත් කොටසට  නැග්ග අතර මගේ  මිතුරාත් මමත් සිටි දුම්රියේ ඉතිරි අඩ කදුරුවෙලට (පොලොන්නරුව)  පැමිණෙන විට   පාන්දර 3.30 පමණ වී තිබුණි. මගේ  ඥාතියාගේ ගේ  නිවසට  යාමට   දුම්රිය පොලේ සිට බස්  රථයක  සැතපුම් හත අටක් යා  යුතුය. ඒ සඳහා වැයවන බස් ගාස්තුව මගේ  මිතුරා අතේ  ඉතිරිවී තිබුණු නමුත් බස් රථය පැමිණ තිබුනේ  නැත.එබැවින් බසය එනතුරු දුම්රිය පොලට වී සිටියෙමු. බස් රථය තවත් පැයකට පසුව  පැමිණි අතර  උදේ  6 වන විට අපි අපේ  ඥාතියා ගේ  නිවසට  ගියෙමු.



රු. 12 කින් අපි දෙදෙනා මෙපමණ දුරක් පැමිණීම  ගැන විශ්මයට  පත් මගේ  ඥාතියා  අපිට  උදේ  ආහාරයෙන් සංග්‍රහ කිරීමෙන් පසු  කළ පළමු  කට යුත්ත වුයේ  අපි පැමිණි බව දන්වා අපගේ  නිවෙස්වලට විදුලි පණිවිඩ  යැවීමය.

දින දෙක තුනක් එහි ගත කළ මගේ මිත්‍රයා මගේ  ඥාතියාගෙන් මුදල් ඉල්ලා  ගෙන ආපසු  ගම  බලා  පිටත් විය.

යාළුවා ඇමරිකාවේ යාම.

කුඩා කාලයේ හිතුවක්කරයෙකු වූ මගේ මිත්රයා පසු  කලෙක  පේරාදෙණිය විශ්ව විද්‍යාලයට  ඇතුළුව කෘෂිකර්ම  උපාධියක් ලබා ගත්  අතර පසුව  ඇමරිකාවට  ගොස් ආචාර්ය උපාධියක් ලබා  ගත්තේය.   එහිදී කෘෂි ශේෂ්ත්රයේ රැකියාවක්ද ලබා ගත්  ඔහු දැන්  බිරිඳද දරුවන්ද සමග    ඇමරිකාවේ  ජීවත් වෙයි. අවුරුද්දකට  දෙවරක් පමණ ලංකාවට  එන  ඔහු  මා හමුවීමට  අමතක නොකරයි.  රු.දෙකක් අතේ  තබාගෙන  පොළොන්නරු ගිය සිද්ධිය  ඒ හැම වතාවකම සිහිපත් කරමින් අපි මහත් සතුටක් ලබමු.. 















Comments

කියවන්න අමාරුයි අප්පා පසුබිමත් කුඩා අකුරුත් නිසා.මොකුත් කරන්න බැරිද.
Dayal Bathee said…
මිතුරෙකුගේ පෙම්වතියද පෙරහරද බලන්න නුවර ගොස් වෙච්ච සමාන ඇබැද්දියක් මතකයට ආවා
Unknown said…
අතීතය හරි සුන්දරයි........ හැබැයි ඒ වෙලාවේ එක හරි කටුකයි.... කියවන්නත් ආසයි...
බලමු වෙනසක් කරන්න. වර්ණය ප්‍රශ්නයක්ද?
මග වියදම් විතරක් අතේ තියාගෙන ගිය සුන්දර ගමන් බිමන් කීපයක්ම මතක් උනා...
අගය කිරීම ගැන ස්තුතියි.

Popular posts from this blog

රණසිංහ ප්‍රේමදාස ට බියවී පැනගිය ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොල

           The Indian Express පුවත් පතේ  ප්‍රධාන  කර්තෘවරයා වූ ෂෙකර් ගුප්ත ජවිපෙ  කැරැල්ල  උග්‍රව තිබු 1989  දිනක ප්‍රේමදාස උඩුගම්පොල  හමුවීමට මහනුවරට ගියේය. එකල ඔහු මධ්‍යම  පළාතේ නියෝජ්‍ය  පොලිස්පති වරයා විය . ඔහුගේ කාර්යාලය ෂෙකර් ගුප්තා   විස්තර  කළේ මෙසේය . ' ඔහුගේ මේසයේ  ලාච්චුවක් බාගෙට ඇර තිබිණ එහි විවිධ වර්ගයේ අත් බෝම්බ කීපයක්ද ,ජිනීවා සම්මුතියෙන් තහනම් කරන  ලද ඩම් ඩම් උණ්ඩ ද තිබිණ.(එම උණ්ඩ වැදුණු විට ශරීරයේ ඇතිවෙන තුවාලය විශාලය ) උඩුගම්පොලගේ ප්‍රියතම ආයුධයවූ බ්‍රවුනින් 38 පිස්තෝලයට එම උණ්ඩ  දැමීමට ඔහු වැඩි කැමැත්තක් දැක්වීය .ඔහුගේ දකුණු පසින් Uzi වර්ගයේ සබ්මැෂින් තුවක්කුවක් තිබිණ . ඒ අතර  ඔහුගේ පුටුව අසලින් සැහැල්ලු මැෂින් තුවක්කුවක් තිබෙනු මා දුටිමි  .එයට අමතරව ඔහුගේ  ලිපි ගොනුවකට  යටින්  කොමාන්ඩෝ පිහියක් ද විය  .'                     ( බ්‍රවුනින් 38 වර්ගයේ පිස්තෝලයක් )  "ඔබ  ඔපමණ කෘර ඇයි? " ෂෙකර් ගුප්ත උඩුගම්පොලගෙන් ඇසීය . " මම කොහොමද 1988 ජුලි 28 අමතක කරන්නේ? " උඩුගම්පොල  ඇසීය .   ෂෙකර් ට අනුව ,  එම දිනයේ   උඩුගම්පොලගේ අ

පිරිමි කවුරුද වරදෙ නොබැඳෙන

           සිරි ලංකාවේ  මිනිස්සු අනුන්  විවේචනය කරන්නට   ඉතා දක්ෂය.කැමතිය.  විශේෂයෙන්ම  ගැහැනුන්  විවේචනය  කිරීමට  පිරිමින්ද ,  තමන්ගේම  වර්ගයා විවේචනය  කරන්නට  ගැහැණුන්ද  ඉතා  කැමතිය. දඟකාර  කෙල්ලෙක්  හෝ  කාන්තාවක්  ගමක හෝ  නගරයක සිටී  නම් ගැහැනුන් ඇය  විවේචනය  කරන්නේ  " ඕකිට  මදන විසේ  ඔලුවට ගහල "   " ඕකිට  මිනිස්සු  ඉසේ  කෙස්  ගානට ." ආදී  ලෙස හෙලා  දකිමිනි.  පිරිමින්  එවැනි  තරුණියක් හෝ  කාන්තාවක් විවේචනය කරන්නේ " ඕකි සේල් බඩුවක් " යනාදී  ලෙස  පරිභව  කරමිනි.     විශේෂයෙන්ම  කාන්තාවන් හෙලා දැකීම  අනාදිමත්  කාලයක    සිට  පැවතෙන හෙල සිරිතක් බව තොටගමුවේ ශ්‍රී රාහුල ස්වාමින් වහන්සේ ලිව්  කාව්‍යසේකරයේ   "පිරිමිනිදු පතන  අවසර  කල රහස්  තැන  මිස  නොලැබෙන  බැවින  ගැහැණු  කවුරුද වරදේ නොබැඳෙන." යන පද  හතර  කියවූ විට සිතේ. උන්වහන්සේ    ගැහැනුන්ට එසේ    තඩි බෑවේ උන්වහන්සේ  පවුද්ගලිකව  ලැබූ අත් දැකීම්  නිසාද,   නැතහොත් එකල  සමාජයේ  ගැහැණු ඉඩක් , වෙලාවක් ,රහසිගත  තැනක් ලැබුණු සැනින් තවත්  පිරිමින් සමග රමණයේ යෙදීම  සුලබව  සිදු වී  නිසා

කොටි සොයා යාපනේ ගියෙමි

 "කොටි  නැගිටිනෝ ! "  "කොටි නැගිටිනෝ ! " කියමින් දකුණේ ඇතැමුන්  මොර  දීම නිසා  එය සත්‍යයක් දැයි සොයා  බැලීමටත් , ආණ්ඩුව  පිළිබඳව  යාපනේ  ජනයා දරන  මතය  කුමක්දැයි දැන  ගැනීමටත්  , යාපනයේ සිටින  මගේ  පැරණි මිතුරන්  හමුවී සතුටක්  ලැබීමටත්  යාපනය අර්ධද්වීපයේ  සහ නාගද්වීපයේ  සංචාරය  කිරීමටත් ඉකුත් අප්‍රියෙල්  14 වනදා  හැන්දෑවේ  යාපනය බලා  පිටත් වුයෙමි .  සංචාරයක් සඳහා  දකුණේ  සිට  යාපනය අර්ධද්වීපයට ගොඩබිමින්  යාමට ඔබ අපේක්ෂා  කරන්නේ  නම් ඒ සඳහා තෝරා  ගැනීමට  තිබෙන  හොඳම ප්‍රවාහන විධික්‍රමය වන්නේ දුම්රියයි . හන්දී අතපය රුදාවකින් තොරව ගමනාන්තය  තෙක්  යාමට  නම් දුම්රියේ පළමු  හෝ දෙවන  පන්තියේ  බලපත්‍රයක් ලබා  ගත  යුතුය කොළඹ  කොටුවෙ  සිට  දුම්රිය  4ක් දිනපතා  උතුර  බලා යයි. උදේ  5.45 ට අන්තර්  නගර ( intercity) දුම්රියක්ද , උදේ  6. 17 ට යාල් දෙවි දුම්රියද , පෙ.ව. 11.50 ට උත්තර දේවි අන්තර් නගර දුම්රියද රාත්‍රී 8.30 ට night mail නමින් ප්‍රසිද්ධ  රාත්‍රී තැපැල් දුම්රියද  එසේ  උතුර  බලා  යන දුම්රිය වේ . කල් ඇතිව  ආසන වෙන්කරවා  ගෙන  යන්නේ  නම් අඩ හෝරාවකට