මගේ නිවසට 1987 දිනක පාන්දර නාවික හමුදාව පැමිණි බව ඉකුත් ලිපියෙන් මා කීවෙමි. නිවස පුරා පරික්ෂ කිරීමෙන් සහ ප්‍රශ්න කිරීමෙන් අනතුරුව පස්වරු 1.35 ට නාවික හමුදා කඳවුරට පැමිණෙන ලෙස නියෝග කොට ඔවුන් පිටව ගිය බව එම ලිපිය කියවූ ඔබට මතක ඇතැයි සිතමි.
අද එතැන් සිට .....
නාවික හමුදා භටයන් ආපසු ගිය පසු පාසලට යාමට මා සුදානම් වූවෙමි . පාසැල තිබෙන්නේ නිවසේ සිට කිලෝමීටර් දහයක් පමණ දුරිනි .නාවික හමුදා කඳවුර තිබුණේ මගේ නිවසත් පාසලත් අතර ය. නාවික හමුදා කඳවුර කුඩා එකකි මා සිතන හැටියට එහි භටයන් 25 ක් වැනි පිරිසකට වඩා සිටියේ නැත . එය ස්ථානගත කර තිබුණේ ප්‍රධාන මාවතට තරමක් ඈතින් වූ නිවෙසකය එම නිවාස අයත් වුයේ තජුඩින්ගේ මළසිරුර සම්බන්ධයෙන් පළමු අධිකරණ වෛද්‍ය වාර්තාව ඉදිරිපත් කළ ආනන්ද සමරසේකර මහතාටය . කොලඹ පදිංචිව සිටි ඔහුගේ ගමේ නිවසේ කිසිවෙකු සිටියේ නැත
එකළ හමුදා කඳවුරකට යාම අතිශයින් භයානකය .එහි ගිය අයෙකුට නැවත පණපිටින් ආපසු පැමිණෙන්නට හැකිවේද යන්න අතිශයින්ම සැක සහිතය .හමුදා කඳවුරට ගිය පසු මා එල්ලා පහර දෙනු ඇතැයිද , ඇට කටු කඩා දමනු ඇතැයිද අවසානයට රාත්‍රියක ගංගාවක් අසලට ගෙන ගොස් වෙඩි තබා හෝ පකිස්තානු දුනු පිහියකින් බෙල්ල කපා ගඟට දමනු ඇතැයි මගේ සිත කියන්නට විය .එහෙත් මේ ඉරණමෙන් ගැලවීමට උපදෙසක් ගැනීමට හෝ කෙනෙක් සිටියේ නැත කොමියුනිස්ට් පක්ෂය හා මා සම්බන්ධවී සිටියද එහි නායකයන් මා හඳුනන්නේ නැති බැවින් ඔවුන්ගේ මැදිහත්වීමක් හෝ කරවා ගැනීමට මගක් තිබුනේ නැත .අද මෙන් දුරකථන පහසුකම් හෝ මානව අයිතීන් සංවිධාන හෝ එකල තිබුනේ නැත . එබැවින් කියන්නට කෙනෙක් සිටියත් හනික සම්බන්ධ කරගන්නට මගක් තිබුනේ නැත .එවැනි පසුබිමක් තිබියදී කඳවුරට යාමට මට සිදුවී තිබුනේ ආපසු එන්නට බලාගෙන නොවේ.
අධිකරණ වෛද්‍ය ආනන්ද සමරසේකර මහතාගේ සහෝදරයෙකු මගේ මිතුරෙකු විය .ඔහු ජීවත්වුයේද නාවික හමුදා කඳවුර අසල නිවසකය. නාවික හමුදාවෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇතිවුවහොත් ඔහුට කියන ලෙස දිනක් ඔහු මට කියා තිබිණ . මට තිබු එකම ගැලවුම එය විය . එබැවින්පා සලට යන අතර තුර ඔහු හමුවීමට ගොස් සිද්ධිය කීවෙමි .
"මං කොළඹ යන්න ලැස්තිවෙන්නේ . මං යන්න ඉස්සෙල්ල කෑම්ප් එකට ගිහින් කියන්නම් .ඔයා නොවරදවාම කිව්ව වෙලාවටම කෑම්ප් එකට යන්න " යයි ඔහු මට උපදෙස් දුන්නේය .
පාසල ඇරෙන්නේ සවස 1.30 ටය. එබැවින් පාසල අවසන් වන තුරු සිට 1.35 ට කඳවුරට යාමට නොහැක . එබැවින් 12.30 ට කෙටි නිවාඩුවක් ගෙන කඳවුරට යාමට මා තීරණය කළෙමි. 1.35 ට පිඹුර නාවුක අනුඛණ්ඩය තිබෙන කඳවුරට එන ලෙස නාවික හමුදාව මට දන්වා තිබෙන බැවින් 12 .30 ට පාසලෙන් පිටව ගිය බව සඳහන් කරමින් ලොග් සටහනක් යොදන මෙන් නියෝජ්‍ය විදුහල්පතිවරයාට කීවෙමි. මා එසේ ලියෙව්වේ ජීවිත ආරක්ෂාවට එය උපකාරයක් වනු ඇතැයි මා සිතු නිසාය . කඳවුරට යාමෙන් පසු මා අතුරුදහන් කරනු ලැබුව හොත් මගේ ඉරණම සොයා ගැනීමට ලොග් සටහන උපකාරී වනු ඇත .
සවස 1.20 වන විට මා කඳවුරට ගියෙමි කඳවුරට හැරෙන හංදියේ බිරිඳත් සොහොයුරියත් සිටි අතර ඔවුන්ද මා සමග නාවික කඳවුරට පැමිණියහ ගේට්ටුවේ මුරට සිටියේ හැඩි දැඩි නාවුක භටයෙකි. මොහු වැනි හැඩි දැඩි භටයන් පහර දී මගේ ඇට කුඩු කරනු ඇතැයි මා සිත තුළ දැඩි භීතියක් ඒ මොහොතේම ඇති විය .
මාතලේ සමුහ මිනීවල
"මොකෝ ආවේ? " ඔහු ඇසුවේය.
කාරණාව කීවෙමු .
"එන්න කිව්වේ එක්කෙනෙකුට නම් තුන් දෙනෙක් ආවේ මොකටද" ? ඇසු ඔහු නිවස තුලට ගොස් අප පැමිණ සිටින බව දැනුම් දුන්නේය. ඉන් පසු ගේට්ටුව විවුර්ත කළ ඔහු අප තිදෙනාටම ඇතුලට යන ලෙස කිවේය .
අප ඇතුලට යන විට නාවික භටයන් හතර දෙනෙකු කැරම් ගසමින් සිටියහ .අප දුටු විට තිදෙනෙකු නැගිටි අතර අප තිදෙනාට එහි වාඩි වෙන ලෙස කීහ . කඳවුරේ ජෙෂ්ට නිලධාරියා අනිත් පුටුවේ වාඩි වී සිටි අතර ඔහු සහ තවත් නිලධාරියෙකු ප්‍රශ්න අසන්නට පටන් ගත්හ .
" කවුද නීල් කියන්නේ ?"
" නීල් කියල එක්කෙනෙක් නම් ඉන්නවා අපේ ගමේ ."
" කොහොමද හැඩරුව ?"
" හීනියි ,මිටියි "
"මොකද මිනිහ කරන්නේ "?
"රස්සාවක් නම් නැහැ. බෝඩ් එහෙම අඳිනවා "
" JVP කාරයෙක්ද? "
" නැහැ ඒගොල්ලන්ගේ පවුලේ ඔක්කොම UNP "
නාවුක නිලධාරියා ඉන්පසු තවත් නම් කීපයක් කියා හඳුනවාදැයි ඇසීය .
" ඒ නම් අහලත් නැහැ .අපේ ගමේ අය නම් නෙවෙයි "
" ඒ ගොල්ලෝ තමයි කළුතර දිස්ත්රික්කයේ JVP පන්ති කරන්නේ " නාවික නිලධාරියා කිවේය .
" ගුණසේන කියල තියෙන්නේ තමුසේ පවත්වන පන්ති වලට ආව කියල " සිටගෙන සිටි හමුදා නිලධාරියා මා දෙස බලා කිවේය .
Comments