ඉස්සර අධ්යාපන අමාත්‍යංශය තිබුනේ කොළඹ කොම්පඥඥවීදියේය.හරියටම කියතොත් එහි මැලේ වීදියේය. 1983 ජුලි 25 වනදා පාන්දරින්ම මා නිවසින් පිටවුණේ රස්සාව යලි ලැබෙන බවට ලැබුණු ආරන්ච්චියක් නිසාය. 1980 ජුලි මහා වැඩවර්ජනයට මහරගම ගුරු විදුහලේදී නායකත්වය දීම හේතුවෙන් JR ජයවර්දන ආණ්ඩුව මා ගෙදර යැවූ අතර රැකියා විරහිත කාලය අවුරුදු තුන පසු කරමින් තිබිණ . මහරගම ගුරු විදුහලේදී අපි වර්ජනය ආරම්භ කළේ හරියටම අද වැනි දිනක හෙවත් 1980 ජුලි 17 වනදාය. අවුරුදු 3 කුත් දවස් ගණනක් ජීවත් වුයේ ගෙදර තිබු කව්තුක භාණ්ඩ ද , ගෙවත්තේ තිබු ගස් ද විකිණීමෙන් සහ ස්ථිර නොවන රැකියාවන් දෙක තුනක් කිරීමෙනි. මා වැඩ වර්ජකයෙකු වීම නිසා මගේ බිරිඳට රැකියාවක් ලැබීමද සහනයක් විය. රැකියාව දුන්නේ සමාජ විද්‍යාඥයන්ගේ සංගමයයි. එසේ නොවී නම් කුමන ඉරණමක් අත්වේදැයි සිතා ගැනීමට නොහැක. වැඩ වර්ජකයන් 50කට අධික සංක්‍යාවක් මේ වන විට දිවි නසා ගෙන තිබුණේ තම දු දරුවන් , බිරිඳ , දෙමාපියන් කුසගින්නේ සිටීම ,ගොඩ ගැසුණු ණය තුරුස් ගෙවා ගැනීමට නොහැකි වීම , සමාජය විසින් නොසලකා හැරීම ආදී හේතු නිසාය.
අධ්යාපන අමාත්‍යංශයට යන විට උදේ දහය පමණ විය . නැවත සේවයේ පිහිටුවීමට තීරණයක් ගෙන ඇති බවට ආරංචියක් ලැබුණු බැවින් ඒ ගැන සෙවීමට පැමිණි බව නිලධාරියෙකුට කියා සිටියෙමි. ලැයිස්තුවක් පිරිස්සු ඔහු , මා නැවත සේවයේ පිහිටුවීමට තීරණයක් ගෙන තිබෙන බවත් අදාළ ලිපිය කළුතර ප්‍රාදේශීය අධ්යාපන කාර්යාලයට යවා ඇති බැවින් එහි ගොස් එම ලිපිය ලබා ගන්නා ලෙසත් කියා සිටියේය.
මා අධ්යාපන අමාත්‍යංශයෙන් පිටතට පැමිණි විට එහි සිටි මිනිසුන් ඉතා සන්සුන් ලෙස පිටකොටුව පැත්තේ අහසට නගින කළු දුම් රොටු දෙස බලා සිටියහ. පිටකොටුවේ දෙමල මිනිසුන්ගේ කඩවලට ගිනි තබන බව ඊළඟ මොහොතේ මට දැන ගන්නට ලැබිණ. රටම ගිනි ගන්නා දෙමල විරෝධයක ආරම්භය මේ යැයි ඒ මොහොතේ කිසිවෙකු සිතන්නට නැත. රජයේ සහ පවුද්ගලික අංශයේ කාර්යාල සේවකයෝ සුපුරුදු පරිදි තම සේවාස්ථානවල මේ වන තෙක්ම සේවය කරමින් සිටියේ ඒ නිසාය. ගමට ඒමට බස් රථයක් අල්ලා ගැනීමට පිටකොටුවට දෙසට පා ගමනින් මා යාමට පටන් ගත්තේ සිදුවෙමින් පවතින්නේ කුමක්දැයි ඒ අතර දැක ගැනීමට හැකි නිසාය.
ලේක්හවුස් වට රවුම ආසන්නයේ රීගල් සිනමා හල අසලට මා පැමිණෙන විට පොලු අතට ගෙන සිටි අවුරුදු 18 , 20 වයස් ප්‍රමාණයේ හතර පස් දෙනෙකු කොම්පඥඥවීඩිය දෙසට ගමන් ගන්නා මෝටර් රථ නවත්තමින් එහි දෙමළුන් සිටින්නේදැයි සොයමින් සිටියහ. එක් වාහනයක දෙමල මිනිසුන් පිරිසක් සිටි අතර ඔවුන් වාහනයෙන් ඇද පහර පිට පහර දුන්නාහ. එක් දෙමල ජාතිකයෙකු ඔවුන්ගෙන් ගැලවී රීගල් සිනමා හල දෙසට පැන දිව්වේය. ඔහු පසු පස ටික දුරක් මැරයෙකු දුව ගිය නමුත් අල්ලා ගත නොහැකි විය. මේ වන විට අවට කාර්යාලවල විශාල පිරිසක් පිටතට පැමිණ ඒ දෙස බලා සිටි අතර පහර දීමට සම්බන්ධ වීමටවත් පහර දීම වලක්වන්නටවත් ඉදිරිපත් වුයේ නැත. එම ස්ථානයේ සිටියේ එක් පොලිස් නිලධාරියෙක් (ඔහු අත රිවොල්වරයද තිබුණි.) පමණි. ඔහු මේ මැරයන් පන්නා දැමීමට හැකි සෑම උත්සාහයක්ම ගත් අතර එතනින් මීටර් 50 ක් පමණ ඈතට ගිය මැරයන් යලිත් වාහන නවතා දෙමළුන් සෙවීම ආරම්භ කළහ. පොලිස් නිලධාරියා එම ස්ථානයට දුව ගොස් ඔවුන් පන්නා දැමීමට කටයුතු කරන විට තවත් මැර පිරිසක් කලින් මැරයන් සිටි ස්ථානයට පැමිණ වාහන නැවත්වීමට පටන් ගත්හ.පොලිස් නිලධාරියාට සිදුවුයේ මැර කණ්ඩායම් දෙක අතර එහෙටත් මෙහෙටත් දුවමින් හැකි පමණින් සිය රාජකාරිය කරන්නටය.
මේ අතර හමුදා භට කණ්ඩායම් රැගත් ලොරියක් දෙකක් එතන පසු කොට ගිය නමුත් අඩු වශයෙන් වාහනය නතර කොට පොලිස් නිලධාරියට සහය දීමටවත් ඉදීරිපත් වුයේ නැත. ඒ වෙනුවට හමුදා භටයෝ මැරයන්ට අත් ඔසොවා ආචාර කොට තව තවත් ඔවුන් ධයිර්යමත් කළහ.
මේ වන විට පිටකොටුව එකම ගිනි ජාලයක් බවට පත් වී තිබුණි. එබැවින් ඒ දෙසට කිසිදු බස් රථයක් ගමන් නොකළ අතර සියලුම බස් රථ කොළඹින් පිටවෙමින් තිබුණි. තත්ත්වය ඉතා බිහිසුණු වෙමින් පවතින බව සියලු දෙනාගේම අදහස විය . මගේ බිරිඳගේ කාර්යාලය තිබුනේ නාරහේන්පිටය. ඇයගේ කාර්යාලයට ගොස් ඇයවත් රැගෙන ගමට යාම මේ මොහොතේ කළ යුතු දේ බව වටහා ගත් මා බස් රථයකට ගොඩ වුයේ එහි ගමනාන්තය ගැන වත් සොයා බලන්නේ නැතුවය. බස් රථය ගාලු පාරට පැමිණ බම්බලපිටිය දෙසට එනතෙක්ම මා දුටුවේ පාර දෙපසම ගිනි ජාලවල් ඇවිලෙන අයුරුය. බිරිඳ සොයා ගත යුතු බැවින් මා බම්බලපිටියෙන් බැස්ස විට ආරංචි වුයේ සියලුම කාර්යාල වසා නිවෙස්වලට යන ලෙස ආණ්ඩුව නිවේදනය කර ඇති බවත් සවස එකේ සිට ඇඳිරි නීතිය පනවන බවත්ය. මේ වන විටත් වෙලාව දහවල් දොළහ පසුවී තිබිණ. බිරිඳගේ කාර්යාලය පිහිටි නාරාහේන්පිට ට යන බස් රථයක් නොතිබුණු බැවින් ඒ දෙසට පා ගමනින් යන අතර තුර මා දුටුවේ දහස් ගණනින් කාර්යාල සේවකයන් පයින්ම බම්බලපිටිය දෙසට පැමිණෙන අයුරුය. බිරිඳ සොයා ගියද කාර්යාල වසා ඇති බැවින් ඇයද ආපසු එමින් සිටිය හැකියයි මා අනුමාන කලෙමි.. ඇය සොයා යාම නිෂ්ඵල ගමනක් බැවින් පා ගමනින් පැමිණෙන අය අතර ඇය සිටින්නේදැයි එක් තැනක නැවතී බලා සිටියෙමි. ඇතැම් විටෙක ඇය මට මග හැරී ගොස් බස් රථයක් එනතුරු බම්බලපිටියේ හන්දියට වී සිටිනවා විය හැකි යැයි සිතු මා ආපසු බම්බලපිටිය හන්දියට පැමිණ පැයකට අධික කාලයක් ඇය එතැයි බලා සිටියෙමි.
මේ වන විට ඇඳිරි නීතිය පනවා හමාරය. තව දුරටත් බල සිටීම නිෂ්පල යැයි මා කල්පනා කලෙමි.ඇය බස් රථයක නැගී නිවෙස බලා යමින් සිටිනවා විය හැකිය. තව තවත් ප්‍රමාද වුවහොත් ගමට යාමට බස් රථයක් සොයා ගැනීමටද මට නොහැකි වනු ඇත. වෙනත් විකල්පයක් නොවූ හෙයින් කළුතර දෙසට යන කුමන බස් රථයක් එල්ලී හෝ ගමට යන්නෙමි,යි අවසානයේදී තීරණය කළෙමි.
Comments
// me kiyana kadaya mokakda dan "kalana coolspot" kiyana ekada ?
මෙයට අමතරව කළුතර ෆිල්ම් හෝල් දෙක ඉදිරිපිට සයිවර් කඩයක් තිබුණා. තාත්තා සමග එහි ගිය මොහොතක මේසය මත තැබූ බාල්දියට මා අත සෝදන්නට සැරසුන විට පියා මා වැලක්වූ හැටි අදටත් මතකය.